Przędza pluszowa została sprowadzona do Chin po wojnie opiumowej. Na najwcześniejszych zdjęciach, które widzieliśmy, Chińczycy nosili zimą szaty skórzane (ze wszystkimi rodzajami skóry od wewnątrz i satynową lub tkaniną na zewnątrz) lub szaty bawełniane (wewnątrz i na zewnątrz). Wszystkie są z waty na środku materiału), tłuste i tłuste, zwłaszcza dzieci, jak okrągłe kulki. Pierwszymi ludźmi, którzy robili swetry na drutach, byli obcokrajowcy, którzy przybyli do Chin. Powoli wiele zamożnych i modnych kobiet zaczęło także uczyć się robótek ręcznych. Na początku XX wieku w nadmorskich miastach, takich jak Szanghaj i Tianjin, dzierganie swetrów stało się powszechną praktyką. rodzaj mody.
Kłębek wełny, dwie bambusowe igły, siedzą bezczynnie pod oknem salonu, słońce świeci na ramiona kobiety przez haftowany biały parawan, ten komfort i cisza są nie do opisania. W Szanghaju w wielu sklepach specjalizujących się w przędzy wełnianej na stole siedzą mistrzowie, którzy uczą robienia na drutach kobiet, które kupują wełnianą włóczkę. Powoli ręcznie robione swetry stały się także źródłem utrzymania wielu kobiet. „Dobra robota w pracy” stopniowo zastąpiła „dobrą robotę w hafcie” i stała się komplementem dla damy za jej pomysłowość. Na starych kartkach miesięcznych z Szanghaju zawsze widnieje piękność z trwałą fryzurą, ubrana w kolorowy cheongsam i ręcznie robiony biały sweterek z pustym wzorem. Popularność swetrów robionych ręcznie na drutach spowodowała szybki rozwój przemysłu wełnianego. Nawet w latach wojny wiele krajowych gałęzi przemysłu zostało zmuszonych do zaprzestania produkcji, a przemysł produkcji wełny ledwo mógł się utrzymać.
Czas publikacji: 19 lipca 2022 r
